Huis voor Kopen in Boekarest, Roemenië

Beroemd om het feit dat het al meer dan 70 jaar de ambassade van de Verenigde Staten herbergt, heeft het paleis aan de Tudor Arghezi-straat zijn verloren geschiedenis voor meer dan een eeuw herwonnen. Bekend als Maurice Blank Palace, de residentie van een van de belangrijkste bankiers van het moderne Roemenië, werd gebouwd in 1891, onder leiding van de eerste eigenaar, door de hand en het project van de beroemde Zwitserse architect Louis Pierre Blanc (1860-1903). Hij creëerde enkele belangrijke Roemeense openbare gebouwen, zoals het paleis van het ministerie van Landbouw, het paleis van de faculteit geneeskunde, het hoofdkwartier van de Universiteit van Iaşi en het Victor Babes Instituut. Louis Blanc liet ook een belangrijke reeks privéwoningen na, die een grote invloed hadden op het imago van Boekarest van 1900 tot op de dag van vandaag. Louis Blanc werkte slechts 20 jaar in Roemenië, en vooral in Boekarest, en arriveerde in 1884 in de hoofdstad, gebracht door zijn vriendschap met Ion Mincu, maar ook door een gunstige omgeving voor de ontwikkeling van een uitzonderlijke carrière. Zijn stijl doet denken aan het Franse neoclassicisme, vooral in monumentale gebouwen, en als het gaat om privéwoningen zien we een architect met een passie voor de Franse smaak, van neorenaissance tot beaux-arts. Louis Blanc slaagde erin om binnen 5 tot 10 jaar een van de belangrijkste architecten en "decorateurs" van Boekarest te worden aan het einde van de negentiende eeuw. De relaties die ontstonden door de twee huwelijken, met Elena Şuţu en later Irina Berindei, boden hem contracten en contacten met de hoge Roemeense samenleving. Zo begon Louis Blanc in het voorjaar van 1891, samen met zijn compagnon Luigi Scolari, aan het werk in het Paleis van Maurice Blank, mede-oprichter van de bekende Marmorosch Blank & Co bank (1864) samen met Iacob Marmorosch als een van de belangrijkste bankiers van de late negentiende eeuw (d.w.z. de bank leende de Roemeense staat in de campagne voor de Onafhankelijkheidsoorlog). Hoewel Maurice Blank vandaag de dag vooral wordt herinnerd voor de bouw van het beroemde hoofdkantoor van de bank aan de Doamnei-straat en het mausoleum van het Băneasa-bos, is het paleis aan de Tudor Arghezi-straat ongetwijfeld een architectonisch juweel dat permanent in de Roemeense geschiedenis en cultuur zal blijven. Met een L-vormig ontwerp, 2.500 gebouwde vierkante meter in de 50 kamers en een royale tuin versierd met pijnbomen en een fontein, werd het Maurice Blank-paleis een architectonisch oriëntatiepunt voor de woningen in de buurt van het universiteitsplein. In 1934 werd het paleis gekocht door de advocaat en politicus Eduard Mirto, die de laatste rechtmatige eigenaar was tot de installatie van het communistische regime. Eduard Mirto zal de verbindingen tussen het Blank Palace en de Ambassade van de Verenigde Staten initiëren en het gebouw in 1939 huren na enkele geautoriseerde renovatie-, consolidatie- en moderniseringswerken. Hij installeerde een systeem van gecentraliseerde verwarming en sanitair dat de constructie uitbreidde in het gebied van de secundaire gevel op de rand van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. De Amerikaanse ambassade zal daar blijven tot 2011, toen het gebouw opnieuw het privécircuit betrad als een van de architectonische meesterwerken van Boekarest. Bronnen: Oana Marinache en Cristian Gache, "Louis Pierre Blanc. o plansetă elvetiană în serviciul României", Uitgeverij Istoria Artei, 2014 Foto: Reptilianul